Zoals beloofd een verslag van de observatie van papa vandaag in mijn klas.
Het verslag is een stuk minder uitgebreid dan ik graag zou willen. Papa was zo onder de indruk dat hij amper foto’s heeft gemaakt.
Tijdens het eten was hij opeens een van de meesters en moest naast ons nog 8 kinderen voeden, haha wij zagen hem zweten en gewoon zijn telefoon vergeten…
Oh ja, hij zegt dat hij geen foto’s mocht maken en niet kan plaatsen… iets met privacy, maar wij denken dat het een smoes is!
Zijn wekker ging om 06:00 uur af, net als elke dag. Deze keer stond ik om 06:00:15 naast zijn bed, want…. ik had er zin in!
Lekker vroeg zijn we met z’n drieën naar Casa gegaan. Eerst gezellig Sylvain weggebracht en toen samen de klas in.
Papa op een stoel en ik gewoon aan het werk, als of hij er niet is.
Ik dus gewoon lekker aan het werk. Eerst wat makkelijks.
Maar al snel ga ik rekenen (optellen).
Eenmaal klaar, even langs meester Theo en…
Foutloos!
Dan even aan de andere kant van de klas zitten schrijven. Een werkje van juf Brigitte. Papa kan mij niet zien, maar dat geeft niet, want ik moest doen alsof hij er niet was toch?
Het is een werkje met punten zetten. Het is tijd om echte zinnen te gaan maken, en die eindigen nu eenmaal met een punt.
Eerst Brigitte.
En dan ik…
En de opdracht? Die ziet er moeilijker uit dan het is hoor. Papa zegt dat er nog veel meer lesjes in verwerkt zitten, maar ik zie het niet zo. Ach, we gaan het zien… Voorlopig ben ik niet aan het kleien, maar aan het schrijven!
En dan vraagt meester Theo of ik papa mee wil nemen naar buiten.
Vandaag komt ook de inspectie langs en papa moet even plaats maken. Wij dus lekker buiten werken, waar je kan zagen (ik heb een stukje van een stok afgezaagd) en tekenen en konijnen aaien, en kippenhokken en konijnenhokken kan schoonmaken. Maar zo gek wordt het vandaag niet. Gewoon rustig een half uurtje buiten werken terwijl papa met een andere papa samen zit te kijken.
Daarna mogen we weer naar binnen en gaat het feest verder.
Dan gaan we in de kring zitten. Natuurlijk zit ik vlak voor papa, maar… hij ‘is er niet hoor’. Als bijna iedereen heeft mogen vertellen wat hij/zij heeft willen vertellen, is het tijd om naar buiten te gaan. Stuk voor stuk gaan de schoenen aan en gaan we, gewapend met jas en al, naar buiten om te spelen.
Papa komt ook kijken en vind het ook leuk.
Af en toe checken zowel Sylvain als ik in, en ook andere kinderen komen af en toe even langs bij papa. Hij maakt snel vrienden zeg!
Na het eten moeten we naar binnen, handen wassen en langs de ‘schone-handen-inspectie’ van meester Theo. En dan is het tijd om aan tafel te gaan. Papa moet natuurlijk bij ons zitten, en wij vinden het wel goed als hij tafelmeester wordt. Nou, dat heeft hij geweten… 10 kinderen broodje gezond geven, stil houden en melk en/of water geven. Haha, hij dacht dat hij mee mocht eten. Nou, dat mag, maar eerst wij!
Nadat iedereen zijn/haar eten op heeft gaan wij, zoals te doen gebruikelijk, met de duimen omhoog zitten en als een stel hongerige vogeltjes kijken naar de tafel-meester, in dit geval: papa.
Ik zie de angst in zijn ogen, wat moet hij doen? Maar… je bent een lieve dochter of niet, dus fluister ik het in zijn oor. Hij moet aanwijzen wie klaar is en naar de klas mag. Gelukkig pakt hij het snel op en stuurt hij stuk voor stuk alle kindjes van tafel.
En dan is de observatie voorbij… Ik vervolg mijn dag, en hij… hij blijft. Want hij moest nog een gesprek met de inspectie hebben en een gesprek met meester Theo over mij.
En voor ik het weet zit hij, samen met Sylvain, in mijn klas. Gewoon gezellig te wachten en juf Linda te helpen met stoelen op de tafel zetten, een beetje met Isabel lezen, met Valentijn kletsen en met Zinedine naar de schildpadjes kijken.
Zegt hij vrolijk, tja, wij
Gelukkig mag ik ook nog even in de kring zitten, want vanmiddag heb ik met een groepje en juf Linda koekjes gebakken, en het spreekwoord luidt, wie koekjes bakt, moet ze ook opeten!
And so we did… Hier de foto’s die we dezelfde avond nog van juf Linda ontvingen, onder dank zegging natuurlijk.
Kort samengevat, het was me een dag zeg. Wat gaaf om te laten zien hoe leuk een school kan zijn, hoe leuk leren kan zijn en hoe mooi ons leven is.
Het voelt zoals het heet… een echte Casa.
Leave A Comment