Afscheid van een wereldse tijd op Kiwinest

Namens mij, en mijn zus Chloé, wil ik deze blog opdragen aan alle juffen van Kiwinest, waar zij en ik 3 jaar lang (over een periode van 5 jaar) een super mooie tijd hebben mogen beleven.

Hierbij willen we in het bijzonder dank zeggen aan:

Juf Caroline
Juf Els
Juf Geerke
Juf Ina
Juf Jacqueline
Juf Jolanda
Juf Laura
Juf Lies
Juf Linda
Juf Margo
Juf Marja
Juf stage/inval (waarvan ik niet alle namen meer weet)

Weet je nog…
Het begon allemaal jaren voor mijn geboorte, toen mijn zus Chloé 3 maanden oud was…
En als dan ons leven in een flits voorbij gaat, dan zien we ongeveer dit:

Mijn eerste foto op de crèche…

Niet veel later heb ik al een vriend… Jammer dat hij snel emigreert, was leuk Joël!

En vol vertrouwen en vol overgave luister ik braaf naar de juffen.

En soms… heel soms…. ben ik er toch niet zo heel blij mee zonder papa en mama.

Maar er zijn zoveel leuke dingen te doen, dat ik al snel weer lach tot mijn gezicht er schraal van is.

Wat je zoal leert op Kiwinest?

Wat dacht je van genieten van lekker eten!

Kiekeboe spelen…

Je eigen troep opruimen…

En heel belangrijk, van je zelf houden!

En van elkaar!

Heerlijk hoor als je vrij mag rondhangen, I’m so happy!

Zelfs als er ingebroken wordt en er een rommeltje van gemaakt wordt.

En of het nou met nep-water schoonmaken is…

of met echt water spelen, het is altijd feest!

En extra feest is het als je een broertje krijgt.

Ik in het zonnetje… zo blij! Maar hij mag pas als hij 3 maanden oud is.

Maar goed, dat wil niet zeggen dat hij niet al vast langs mag komen om kennis te maken met zijn eerste en zijn laatste Kiwi-juf!

Hij is in ieder geval welkom.

Met of zonder jas.

En wellicht weten jullie het nog, maar ik wilde eigenlijk nooit zwaaien. Nu ik een grote zus ben, is het tijd om het wel te gaan doen.

Al is het alleen om het mij vast te leren.

Als ik eenmaal kan zitten, kan ik vast ook zwaaien.

Maar het zitten schiet niet zo op…

Gelukkig zijn we samen en kunnen we elkaar helpen en alles leren aan elkaar.

Hoe weet je anders hoe je een geit moet melken?

Mmmm melk…. zal dat het zijn?

Juf Caroline en ik…. wat een team he?

Ik kan wel lachen hoor.

En hij… hij kan niet ophouden met lachen.

Nou, nu wordt het wel even lastig om te lachen… Ik ben bang dat het roet afgeeft aan mijn kleding.

Wij zijn meer van Kerst.

Oh ja, ik zwaai nog steeds hoor!

Nu het einde voor Chloé op Kiwinest nadert, wordt het team uit elkaar getrokken, nog even samen genieten dus.

Mijn aller laatste dag, nog even alles doen wat ik kan doen.

En laten zien wat ik allemaal zelf kan!

Vergeet je handen niet te wassen he?

Nog even snel allebei knapper worden.

Dat hoort bij een waardig afscheid op je verjaardag toch?

Maar het lastigste is dat wij als duo even uit elkaar gehaald worden.

Nou, met een lach en terugkijkend op een super mooie tijd…

Zwaai ik naar alle juffen en alle leuke dingen en liefde die ik heb gehad! Dank jullie wel!

Thuis nog even nagenieten van de vele cadeaus die ik heb ontvangen.

Mmmm nu sta ik er alleen voor…

Hoe moet dat nou met eten?

En wie helpt mij met het uitpakken van de cadeaus?

Precies, al die zelfde lieve juffen!

Tja, dan maar alleen spelen.

En wat rond hangen…

Tja, met of zonder zus, knap blijven doe je bij de knapper.

Gelukkig kan ze mij halen en brengen, waardoor haar afscheid meevalt en ik haar niet hele dagen hoef te missen.

Mmmm muziek… hoe maak je dat?

Ik ben meer van het poseren voor de foto.

Binnen en buiten, het maakt mij niet uit, schiet maar met die plaatjes.

En zelfs met een omgekeerde oude leggings-pijp krijg je mij niet gek.

Schoon haar glijdt lekkerder!

Maar ik kan het ook zonder muts hoor.

En weet je wat ik nog meer kan? Nou ja, één keer dan… Precies!

Stoer ben ik he?

En dan… opeens… ben je twee… Poeh wat gaat de tijd hard als je lol heb.

Kijk mij nou met m’n stoere Kern-slabber.

Ik ben kunstzinnig…

Fotogeniek…

Heb een extreem dunne kont, dank voor de speciale extra small wc-bri-verkleiner.

Het leuke van geen schaamte en klein zijn is dat je alles aan kan.

En ik bedoel dan ook alles…

ECHT alles!

Nog niet overtuigd?

Daarna kruip ik maar al te graag even terug in m’n kast.

Of en speelkasteel, mij maakt het niet uit, alles is hier even leuk!

Aan het einde van mijn tijd hier hebben jullie en papa en mama echt jullie best gedaan om mij zindelijk te maken, maar als ik eerlijk ben zie ik het probleem niet zo. Het is toch allemaal zo erg niet?

Nou… ik zal dan wel oefenen, dat beloof ik!

En ondanks dat het niet gelukt is, mag ik toch naar Casa. En ondanks dat het vertrek me zwaar valt, heb ik er erg veel zin in. Weer lekker samen met m’n zus en natuurlijk echte werkjes met heel grote kinderen.

Spannend is het wel, maar het is natuurlijk niet zomaar een school, het is een echte Casa…

En daar sta je dan… alleen in een groot lokaal…

Nou ja, alleen, gelukkig is juf Marjorie er bij, en dan wordt het al snel leuk!

Het is dus zo ver… ik strek mijn vleugels en vlieg uit, op naar de grote school.
Lekker leren lezen van grote kinderen, net als thuis.

Het was leuk, het was mooi en ik zal het missen, hierbij dus een dikke kus…

voor iedereen die mij (en ons) in de afgelopen jaren zo goed en liefdevol verzorgd heeft!

Nog één verhaaltje aub? For good old times?
YES!