Au! Een bij!

Au! Au! Au! Papa, help!

Zo iets riep ik vanmiddag toen ik op de hoge schommel zat bij Casa. Nog even snel spelen voor we naar huis gaan.

Papa had me op de hoge schommel gezet, kan ik zelf niet bij, en was nog even met de nieuwe juf Brigitte aan het praten. Op eens komt er een beest op m’n pols zitten. En voor ik het weet prikt hij me… stekende pijn joh! Echt vreselijk.
Maar zoals papa altijd zegt, als er iets is moet je roepen en dan help ik je, ben ik blijven zitten en heel hard gaan roepen, maar ondertussen me wel vast houdend aan de schommel met m’n andere hand.
(Opvallend dat papa niet eerst zijn mobiel pakte om er een foto van te maken, moet dus wel ernstig hebben geleken)

Papa was zo bij me, heeft Sylvain even overgedragen aan de mama van Isabel, en mij mee naar binnen genomen door de branddeur die naar de keuken van Casa leidt. Daar stond al een team van juffen klaar met ijs, azijn, doekjes, water en zelfs (dankzij de tip van de mama van Isabel) een ui.

Gelukkig bleek de angel nog niet heel diep te zitten en zat het gifzakje er nog aan, maar niet in m’n huid.
Deze is snel verwijderd met een pincet, even voor de zekerheid uitgezogen met een plastic-zuig-ding en vervolgens m’n respectievelijk mijn arm onder de kraan, in het ijs, gedept met azijn en daarna nog een ui er op.
(En zelfs hiervan heeft papa geen foto’s gemaakt, jammer, maar op dat moment denk ik toch wel goed. De angel is helaas foetsie, die moet ik dan maar op een plaatje van internet zien, want ik hoef geen nieuwe om zo’n ding in het echt te zien)

Toen even tot rust komen, ik mocht wel even op tafel zitten, Sylvain even laten snacken, die vond het wel gaaf om eens op school te zijn en mee te mogen snacken. Uiteindelijk nog een pleister er op om het af te maken en toen weer vrolijk, doch pijnlijk nog, naar huis.
Met mijn arm de hele tijd hoger dan mijn hart, was de pijn minder en kon ik zonder tranen mama vertellen wat er was gebeurd.

En, papa vertelde dat het beest na het achterlaten van zijn angel dood is, eigen schuld dikke bult!
Waarschijnlijk zal ik nooit weten waarom ik geprikt ben, want ik doe nog geen vlieg kwaad, alleen muggen mag ik dood maken, want die hebben het gemunt op mijn bloed, en dat is van mij!

Zo’n prik is niet leuk voor mij, maar het is nog meer pech voor die bij. Lekker puh!
Zelfs m’n broertje was geschrokken…