Prikken en prikken

Wat een vreselijke but dag vandaag!

Sta je lekker op, nou, figuurlijk dan.

Eerst een raar ding om m’n plassertje met een gat er in en plakstrip op m’n ballen, ben je lekker klaar mee.

Mama-dag, gezellig een dagje thuis noemen ze dat.

Dan denk je even rusten, naar, trekken papa en mama me eerst mee naar het consultatiebureau.

Na wat friemelen, meten en wegen…

Tussenstand van vandaag:

Gewicht: 6,610 kg
Lengte: 72 cm

Jja, daar is ie weer… De spuit.
(voor de ongeoefende jonge kijkers maar even niet op de foto gezet)

En niet één, maar twee! Een in m’n arm en één in m’n been.

M’n zus mocht zelfs even met papa weg. Zij vond het al eng om naar te kijken.
Moet je mij voelen, ik zat er dichter bij, voelde de naald en kon niet wegkijken, want mama hield me in de klem.

Druven jullie wel!

Nou, dat zat er op, lekker naar huis.

Maar nee hoor…. Gelijk door naar het ziekenhuis.

Wat denk ja? Weer naalden!

(een foto zegt meer dan 1000 woorden, deze zou zo op kunnen voor de Pulitzer)

(en je mag hier niet eens foto’s maken…. #sad)

En omdat m’n been en arm al kapot waren, nu in m’n vinger.

Twee buisjes uit m’n twee vingers geknepen. Nou dat heb ik ze betaald gezet… Iedereen heeft het gehoord in Zoetermeer.

En… nog een keer om af te leren. De zusters waren zo traag (en waag het niet om een kind van 1-jaar de schuld te geven) dat het gestold was.
Dus nog een keer maar…

Tussenstand: ik houd me sterk!

Tijd voor rust zou je denken.

Nee hoor, eerst krijgt m’n zus een cadeautje in de winkel (toen ze vroegen wat ik wilde, zei ik niets, dus heb ik ook niets gehad). Niet erg overigens, want zo’n roze prinsesseballon zij m’n imago schaden.

Net lekker thuis, word ik uit bed gehaald (voor ik wakker was) en mag ik ook nog even naar de fysio. Niet dat dat m’n vriendin, die trekt en draait steeds aan me (zie eerdere blog).

Nou, mijn dagje was het wel hoor… Pfffff.

Ik heb er eigenlijk maar één ding over te zeggen: