Liesoperatie

En een beetje slapen…

Eigenlijk was ik om half negen aan de beurt. Een waarschuwing kwam op mijn tijd, want de persoon voor me liep wat uit.

Lekker! Dacht dat ik de eerste was. Blijkbaar doen ze hier ook kinderen die geen afspraak hebben en die voordringen. Asociaal!

Moet je voorstellen dat als je vanaf 02:30 niet hebt gegeten of gedronken, en je moet dan wachten tot 12:50 voor je geplande operatie mag.

En als je denkt dat we dan gelijk door mogen, nee… Tussendoor (11:30) willen ze me een infuus geven om mijn glucose wat te verhogen omdat ik zo’n honger heb.
Komt een aardige meneer helpen om die te zetten.
Toen bleek waarom ik die twee klodders op m’n handen had, dat werkt namelijk verdovend, zodat je geen (lees: minder) pijn hebt.
Hoe ik dat weet?

Nou heel simpel, op mijn ene hand was mijn ader helemaal verdwenen en op de ander zo goed als.
Hierdoor was het voor de meneer eigenlijk onmogelijk om raak te prikken, maar he, waarom niet proberen?

Au!

En, wat doe je dan?
Stoppen?
Nee?
Ik heb ook nog voeten! Niet dat daar zalf op zat… Maar ja, het is geen probleem..

Prik!

Au!

En… Tja… niets… net zo lastig alleen méér pijn.

Gelukkig ziet die meneer zelf ook wel in dat het geen zin heeft en laat me met rust.
Geen glucose, geen vocht, alleen pijn.

Maar, jullie kennen me…
Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen!

Ik verveel me… joehoe…. waar blijft iedereen….

(papa verveelde zich ook)

Maar dan… is het 12:50.

Woehoe, ik heb er zowaar zin in!

Klaar om te gaan neemt papa me in z’n armen en loopt met de zuster mee naar een kleine ruimte.
Er staan 5 groene mensen klaar. Ze beginnen Gucci-Gucci (koetsi-koetsi voor arme mensen) te spelen met me en te geinen.
Oh, zo’n liesoperatie is toch best wel leuk!

Totdat de humor overslaat in een verkleedpartij…Krijg ik toch gewoon een jurk aan met beertjes er op.
Hoe kinderachtig is dat?

Je kan het ook een kilt noemen, want er zit niets onder!
Dat kan je toch niet maken?!

En dan…. nemen de 5 groene zogenaamd grappige groene mensen me mee.
Papa mocht niet mee helaas, dus van wat er achter de deur heeft plaats gevonden heb ik geen beeld.

Maar… het ging ongeveer zo.
Ik word meegenomen door deze groep groene mensen.
Ze leggen me neer en ik kijk even om me heen.
En dan opeens word ik wakker en lig ik in een andere kamer wakker te worden met papa naast me.
En al die groene mensen weg, ingeruild door een licht groene, een blauwe en papa vermomd als een blauwe.
En ook al heb ik niet geslapen, ik heb leuk gedroomd en word toch wakker.
Zeg jij het maar, ik snap er niets meer van.
Het leek voorbij te gaan in een roes.

Hier het wakkerwordt proces met papa naast me.
(niet schrikken van de pinguin op de achtergrond, dat deed ik ook niet)

Maar goed, dan ben je wakker en mag je naar je oude bedje toe, waar we zo lang hebben moeten wachten.

Naief als ik ben, ga ik er maar vanuit dat ze me niet nogmaals zo lang laten wachten.

En naief ben ik…
Want na al die ellende zou je wel een fles willen. Toch nog maar even 30 minuten wachten.
Gelukkig dan een fles, met… met… suikerwater…
Normaal zou ik zeggen: “zuip het lekker zelf op” maar deze keer heb ik niets gezegd (nee echt niet) en heb ik hem helemaal opgedronken.

En dan… om 14:40 komt ie dan, de zo lang verwachtte lekkere grote fles melk!
Woehoe!

Ook al kreeg ik het gewoon niet meer op, ik ben weer de oude, en kan alleen maar lachen.

Lies heel…
En toen (16:00 uur) kwam er een olifant met een heel grote snuit…

Doei!