Mijn tweede APK

Goede morgen!

Ik ben lekker vroeg op, want vandaag heb ik mijn eerste APK.

Geen idee wat het is, maar papa en mama zijn er helemaal klaar voor en mijn lieve grote zus gaat ook mee. Het moet dus wel speciaal zijn.

Lekker in de armen van papa kom ik binnen in een grote ruimte met allemaal kinderen en hun ouders.
Inmiddels heb ik aardig honger, maar van mama moet ik nog even wachten.

Dan dus maar aangeven dat ik het er niet mee eens ben, maar ze geeft niet toe.

Vlak daarna trekt papa al mijn kleren uit en legt me op een heel dun papieren doekje op een witte bak.

Wanneer ik er even op lig, zegt de mevrouw: 2,770 kilo. (red: excuses, wegens de hoge snelheid zijn hier geen foto’s van beschikbaar, excuses)

Nou, ik hoopte er wat meer uit te halen en wellicht nog een plakje worst. Maar dat zat er niet in. Het bleef bij dit rare afgeronde getal.
En in plaats van gewoon weer aankleden werd ik snel in een luier gedaan om naar het volgende onderdeel verplaatst te worden.

De sjoelbak…
Terwlijk mama mijn hoofd staat te beschermen trekt de mevrouw die er bij staat heel hard aan mijn benen.
Nou, lekker zo’n APK, dit onderdeel is ook niet echt leuk… Maar ik laat het maar gebeuren.
48,5 centimeter wordt er geroepen. Dus ik dacht: “maak hier dan gewoon 50 van dat is veel makkelijker onthouden”, maar nee hoor, niets daar van.

Het laatste onderdeel mag ik in de handen van mama doen. Even denk ik dat ze een touw om mijn nek wil doen en kijk een beetje angstig naar mama. Gelukkig lacht zij nog naar me en zal het wel goed komen. Gelukkig krijgt ze het touw niet verder dan om mijn hoofd… Te dik om verder te krijgen? Ik heb geen idee, maar ze zegt: “hoofdomtrek 33”.

Nou, het is gewoon een mevrouw van de rare getallen denk ik maar, want ik vind het maar rare uitkomsten. Overigens zegt de uitslag mij niets, want ik krijg er geen benchmark bij. Beetje rare APK hoor, hoe kan je nou weten wat goed en niet goed is?

Gelukkig vindt de arts waar we even later naar toe gaan allemaal prima.
Ze praat wat met mijn ouders, en speelt even met Chloé.
Nog snel probeert ze even of ik al kan lopen (nou dat kon ik haar zelf ook nog wel vertellen, dat lukt nog niet), knijpt even overal (en als ik zeg ‘overal’ dan bedoel ik ook ‘overal’) en bekijkt me van boven en onder. Ze zet een cirkel om het woord ‘ja’ bij de tekst: “balletje rechts ingedaald” en bij “balletje links ingedaald”. Nou, ook dat kon ik haar wel vertellen, had ze echt niet even voor hoeven knijpen.

Maar goed, niet iedereen vertrouwt me op mijn woord, dat is dan maar de les van vandaag.

Ik zie uit naar mijn volgende APK, wat wil ze dan nog meer van me zien? Mijn pincode?

En ja, die heb ik al…
Donaties zijn welkom! NL35INGB0793228433 t.n.v. Sylvain Delcour.
Of duw op de donate knop!
(nee, geen gein, doe het maar eens, papa zorgt er voor dat het op mijn rekening komt!)