Nooit leuk als er iemand in het ziekenhuis ligt…
Deze keer was oma de klos.
Gelukkig wel gepland, want het ging om een nieuwe heup.
Oma is zo’n persoon, zegt papa, die af en toe een stukje nieuw nodig heeft, maar daarom blijft ze wel heeeeel lang mijn oma.
Nou, goed plan, want ik ben dol op mijn oma’s en opa’s.
Wel een lood zware dag met kraambezoek (waarbij ik een mooi cadeau moest inleveren (zie vorige blog). Daarna shoppen en, zoals het hoort, eten bij de Mac.
Daar zo vermoeiend uitgekomen dat ik na twee boterhammen met smeerworst een half beschuitje met muisjes, een half ijsje (gedeeld met mama) het nodig vond om ook patat en kip nuggets te eten.
Het ging niet meer zo snel als normaal, dus in de auto verder gegeten.
Tja, van dat gehobbel word je moe, en ben ik bij m’n laatste patatjes in slaap gevallen.
Papa vindt het dan grappig om dat weer vast te leggen, grappig hoor!
Maar, mij maakt het niet uit, mij krijg je niet kapot, want ik heb met Nijntje in een auto gezeten, en ik mocht rijden!
Maar de dag voordat mijn 2de verjaardag gevierd gaat worden, heb ik nog wel een leuke verrassing, een ode aan mijn mama, maar ook aan alle mama’s. En dat op een cd die mijn ouders op de kop hebben getikt voor 1 euro (en nu ook weten dat goed koop duur koop is, haha).
Was heel gezellig dat jullie op bezoek kwamen.
Ik kan me voorstellen dat je een beetje verlegen was; het
is ook zo’n ongezellige omgeving, zo’n ziekenhuis.
Zeler was dat de andere dames helemaal weg van je waren.
…hoe kan het ook anders-:).
Gelukkig was oma na vier nachtjes al weer thuis!
Nog even en ze kan weer fijn met je wandelen!
Liefs omaCoby