Naar de bioscoop: Nijntje de film

Nou, eindelijk zeg… Eindelijk mocht ik eens mee naar de bioscoop.

Geen idee wat het was, maar hoe papa en mama het beschreven werd het tijd om er eens heen te gaan.

De film: Nijntje de film.

Met enige spanning in m’n buik ‘s ochtends in de auto naar Scheveningen. Daar parkeren, uitstappen en door de kou naar Pathé.

En tot mijn vreugde zag ik daar gelijk een MEGA Nijntje, dus eerst maar eens even op de foto.

Daarna mama een kopje thee, en 3 roltrappen op (helemaal zelf). Eenmaal boven kwam ik in een hele grote zaal met allemaal rode stoelen.

Als je dan van achter naar voren loopt word je steeds kleiner en de TV steeds groter, gaaf joh!

En toen, zomaar, opeens, ging de TV aan en wie zag ik toen?

NIJNTJE!!!

Het was echt super leuk! Wel een beetje lang, na het trage gedeelte over de schildpad moest ik weer even inkomen en heb ik even een stukje gelopen. Maar al met al heb ik alle dieren gezien en kende ik ze allemaal bij naam. (dat heb ik natuurlijk de zaal laten weten, zoals dat hoort).
Om te voorkomen dat we met alle 16 mensen in de zaal moesten duwen bij de uitgang heb ik m’n jas vlak voor het einde maar aangedaan, zodat we snel weg konden, want ik was echt wel even aan een tukje toe.

Maar, hoe moe ik ook ben, laat mij niet langs ‘Saam’ lopen

[‘Saam’ is Cantonees voor 3 en een gedraaide 3 is een M en M is de kip-en-patat-toko die anderen Mac Donalds noemen (red.)], want dan wil ik toch even op de foto.

Het is dat we het gister avond al hebben gegeten, anders had ik gaan zeuren, maar… ik weet wanneer ik te ver ga en ben dus lekker in de auto in slaap gevallen en heerlijk gaan dromen van Nijntje…